ไปให้สุด ต้องอยู่ในมาตรฐานด้วย

สำหรับนักแก้สีรุ่นใหม่ไฟแรงที่กำลังไต่ระดับทุกคนและอยากได้งานที่มีระดับงานสูงขึ้นเรื่อยๆ

อีกสิ่งหนึ่งที่ต้องคำนึงถึงอย่างมากในการทำงานคือ มาตรฐานงาน

คำว่ามาตรฐานงานนี้ไม่ได้หมายถึงความสวยของภาพที่เราทำออกมาเท่านั้น

แต่หมายถึงมาตรฐานในระบบสัญญาณภาพด้วย

ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูกค้าเจ้าใหญ่ๆ รวมถึงลูกค้าต่างประเทศให้ความสำคัญมาก

หรือแม้กระทั่งลูกค้าจะไม่เห็น หรือไม่รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้นเป็นอย่างไร

แต่ก็เป็นหน้าที่ของนักแก้สีทุกคนที่จะต้องตรวจทานระบบสัญญาณนี้ให้กับลูกค้าด้วยตัวเอง

ยิ่งถ้าเป็นงานภาพยนตร์ที่ต้องส่งฉายต่างประเทศโดยเฉพาะสหรัฐอเมริกาและฝั่งยุโรปแล้ว

ก่อนจะฉายได้เค้าจะมีแผนกตรวจสอบมาตรฐานของภาพและเสียงก่อน

ว่าจะให้ฉายในประเทศเค้าได้ไหม

ถ้าไม่ผ่าน...หมายความว่างานนั้นอาจจะไม่ได้ฉาย หรือถูกส่งกลับมาแก้ หรือลูกค้าอาจจะต้องเสียเงินเพิ่มเพื่อให้บริษัทตรวจสอบงานนั้นแก้งานให้เข้าได้กับมาตรฐานของประเทศเค้า

ซึ่งเป็นการทำให้ลูกค้าต้องเสียเวลาและค่าใช้จ่ายอีกหลายต่อ

อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญก็คือ

การจัดเกรดหนังต่างประเทศสำหรับประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก

เค้าจะดูที่คุณภาพของภาพก่อนว่าจะให้อยู่ในภาพยนตร์เกรดไหน

อยากให้ผลงานของเราถูกจัดอยู่ในภาพยนตร์เกรดดีๆ ก็ต้องละเอียดกับงานมากยิ่งขึ้นไป

นักแก้สีรุ่นใหม่ไฟแรงทั้งหลายควรฝึกการดูระบบสัญญาณภาพให้เป็นนิสัยตั้งแต่เริ่มแรก

เพื่อที่ว่าวันหนึ่ง เมื่อคุณมีโอกาสได้ทำโปรเจกต์ใหญ่ๆ

คุณจะได้พร้อมทั้งฝีมือและมาตรฐานเพื่องานนั้นอย่างเต็มที่

โดยที่ไม่ต้องกังวลถึงรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้อีกในอนาคต

ด้วยความปรารถนาดีจากคุณป้าคัลเลอร์ลิสต์